Davut a.s. zamanında bir adam herkesin yanında daima şöyle dua ederdi:
- Ya Rabbi, bana zahmetsiz, eziyetsiz bir rızık var. Beni tembel, hor, hakir ve miskin yaratan sensin. Öyleyse benim rızkımı da çalışmadan ver. Ya Rabbi, senden zahmetsiz, eziyetsiz ve ummadığım bir rızık istiyorum. Zaten istemekten başka bir şeye çalıştığım yok ki.
Adam gündüz gece, sabah akşam demeden bu duaya devam etti. Halk onun bu sözlerine, dua edip durmasına gülerdi.
- Bu sersem ne söylüyor, diyorlardı, rızık kazançla, zahmet ve meşakkatle kazanılır.
Herkes bir sanat, bir iş tutturmuş, rızkını öyle elde ediyor. Rızıklar sebeplere yapışılarak kazanılır.
Davud Peygamber (a.s.) bile bu kadar yüceliğine rağmen çalışıyor. Bu kadar mucizesi var, yine de Allah (c.c.) onun bile rızkını çalışmadan vermiyor.